همسر شهید محمود خمرنیایی گفت: شهید در کار خود بسیار حساس بود و هرازچندگاهی که برای مرخصی از جبهه به خانه میآمد تمام فکر و ذهنش مشغول بود و چند روزی نمیگذشت که دوباره عزم سفر میکرد و به جبهه میرفت؛ این احساس وظیفه برای همیشه در وجودش زنده بود.
زهرا شایان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری «عصرهامون»، بیان کرد: شهید در سال ۱۳۳۶ در شهرستان زاهدان در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود؛ از کودکی به خواندن نماز و عبادت علاقهمند بود. از لحاظ اخلاقی فردی باگذشت و خوشرفتار بود و همیشه تبسم بر لبهایش نقش بسته بود.
وی افزود: شهید همواره به دنبال خدمت به میهن بود به همین دلیل پس از گذراندن دورهٔ متوسطه وارد ارتش شد و مدت سه سال در نیروی هوابرد تهران خدمت کرد؛ پس از انقلاب به لشکر ۸۸ زرهی زاهدان انتقال یافت؛ محمود از همان اوایل شروع جنگ تحمیلی به مناطق عملیاتی اعزام شد و در اکثر عملیات شرکت فعال داشت.
همسر شهید در خصوص نحوه آشنایی و آغاز زندگی مشترک تصریح کرد: در سال ۱۳۵۸ با شهید بهصورت سنتی ازدواج کردم و ثمره هفت سال زندگی مشترک یک دختر و دو پسر است؛ در مهر ۵۹ اولین فرزندم به دنیا آمد و ۲۱ روز که دختر به دنیا آمده بود همسرم به جبهه حق علیه باطل اعزام شد؛ دو پسر دیگرم در سالهای ۶۰ و ۶۴ به دنیا آمدند.
وی ادامه داد: این آغاز فصل جدیدی از زندگی برای من بدون همسرم بود که مسئولیت بزرگ کردن فرزندان و زندگی بر عهده داشتم؛ باتوجهبه شناختی که از همسرم داشتم همه سعی و تلاشم را برای تربیت فرزندان خود متناسب با اعتقادات همسرم به کار بردم و به لطف خدا هر سه فرزندم هم از نظر ایمانی و هم از نظر علمی در سطح بالایی هستند.
شایان در خصوص ویژگیهای بارز همسر خود اظهار کرد: شهید بسیار مهربان، باگذشت و به نماز و صلهرحم بسیار اهمیت میدادند و نسبت به کار خود بسیار حساس و وظیفهشناس، همیشه سعی میکرد تا نمازش را اول وقت بخواند.
وی افزود: از غیبت و تهمت بهشدت پرهیز میکرد و سراسر وجود او شوروشوق و ایمان بود؛ در میادین مین بامهارت و جرئت کار میکرد. او عاشق جبهه و خدمت در جنگ بود؛ در آخرین دیدار، سخت بیمار بود و هرچه از او خواستم بیشتر به استراحت بپردازد، اما گفت وظیفهای که بر گردنم است که بههیچوجه نمیتوانم کنار بگذارم؛ من باید خدمتگزار میهنم باشم.
همسر شهید تشریح کرد: با آن حال نامساعد به جبهه رفت و در لحظه شهادت مقداری از داروهایش درون جیبش پیدا شد و همین امر خود گویای حس مسئولیتپذیری در کارش بود؛ همیشه آرزوی شهادت داشت و سرانجام در تاریخ ۱۱ آبان سال ۶۵ بر اثر سانحه سقوط هواپیمای سی ۱۳۰ در اطراف زاهدان در سن ۲۹ سالگی به درجهٔ رفیع شهادت نایل شد.
وی با بیان اینکه شهید محمود خمر نیایی همواره تابع امر امام خمینی (ره) بودند، ادامه داد: باتوجهبه اینکه همسرم مطیع حرف امام خمینی بودند و برای این انقلاب حاضر شدند از جانشان بگذرند ما هم پیرو فرمان ولایتفقیه و مقام معظم رهبری هستیم و تا آخر، پای این انقلاب و نظام خواهیم ماند.
شایان خاطرنشان: انقلاب نعمتی است برای اهالی سرزمین ایران، انقلاب معرفت را در جانها زنده کرد و ما با قاطعیت راه امام (ره) را ادامه میدهیم و از تمام مردم هم درخواست دارم تا قدردان خون پاک شهیدان باشند.