روایتی از زبان مادر خردسال ترین شهید حادثه بمب گذاری حرم رضوی/ دانیال قبل شهادت، از امام رضا (ع) شفا گرفت

به گزارش عصرهامون، 26 سال پیش درست در چنین روزی در حالی که مردم مومن ایران اسلامی در رواق و صحن های حرم حضرت امام رضا (ع) در سوگ شهادت سرور و سالار شهیدان غرق در عزاداری بودند، صدای مهیب انفجار، فضای روضه منوره رضوی را پر کرد.
 
انفجار سهمگین همه جا را به لرزه در آورد و فضای سراسر معنویت حرم را دودی غلیظ احاطه کرد و جمعیتی که از سر اخلاص و ارادات در فضایی سراسر معنویت مشغول مناجات و عبادت بودند و با هشتمین امام شیعیان نجوا می کردند را ناگهان متراکم کرد.
 
آری در آن روز خونین، در آن ظهر عاشورا انفجار ۱۰ پوند ماده منفجره تی. ان. تی باعث شد، قطعات خرد شده پوست و گوشت زوار به همراه خون، سطح دیوارهای حرم مطهر رضوی و داخل آن را بپوشاند و به خون آغشته کند.
 
بر اثر این جنايت هولناك که از سوی منافقان كوردل رقم خورد 27 زائر و مجاور بارگاه منور حرم امام رضا (ع) به شهادت رسیدند، در اين ميان تصوير شهيد خردسال 9 ماهه ای كه بی نفس در دستان يكي از نيروهای انتظامي آراميده بود، هيچ گاه از ذهن ها پاك نشد، خردسالی كه خانواده اش او را به نیت شفا به پابوسی امام رضا (ع) بردند اما در نهایت شهادت نصیب وی و پدر بی قرارش شد.
 
آری پدر و فرزندی از خطه سیستان و بلوچستان در این حادثه آسمانی شدند و در این میان بانویی از این خطه شهید پرور مجروح شد و به گفته دخترش حدود 6 ماه قبل بر اثر بیماری جان به جان آفرین تسلیم کرد.
 
به همین منظور و به مناسبت پاسداشت خون شهدای آن حادثه ناگوار به سراغ مادر، همسر و دختر شهیدان و مجروح آن حادثه از سیستان و بلوچستان رفتیم تا در گفت و گو با این بانو که در یک لحظه فرزند دلبند و همسر عزیزش را از دست داد و اکنون در غم مادر جانبازش نشسته است، به بازخوانی آن حادثه هولناک بپردازیم.
 

 زیارت به نیت شفا
  
معصومه دلارام پور، همسر شهيد "علي اكبر دلارامي نسب" و مادر "دانيال دلارامي نسب" با اشاره به آن حادثه خونین به خبرنگار ما گفت: دانيال از سه ماهگی تشنج می کرد و با وجود این که تا 9 ماهگی بارها در بیمارستان بستری می شد و درمانش را پیگیری می کردیم، همچنان شرایط جسمانی اش خوب نبود تا این که به نیت پدرش و با هدف شفای پسر خردسالم، راهی مشهد مقدس شدیم.
 
وی ادامه داد: همسرم که کارمند بیمارستان بود به هر سختی که شده مرخصی گرفت و در روز تاسوعا آماده زيارت حرم مطهر رضوی شدیم و ظهر عاشورا میهمان حرم آن امام رئوف بودیم، چراکه همسرم اصرار داشت بدون استراحت خود را به حرم برساند و در جمع عاشقان امام حسین (ع) در آن مکان مقدس به عزاداری بپردازد و شفای دانیال را طلب کند.
 
مادر شهید دانیال 9 ماهه، با بیان این که همسرم در رفتن به حرم عجله زیادی داشت، افزود: بعد از اين كه به همراه مادر و 2 فرزندم در يكی از صحن های حرم مستقر شديم، همسرم بعد از اقامه نماز دانیال را به آغوش کشید و بدون وقفه به سمت ضريح امام رضا (ع) رفت، آشوبی عجیب در دلم به پا شده بود، مرتب نگاهشان می كردم تا اين كه به دليل جمعيت زياد و شلوغی صحن ديگر نمی توانستم آن ها را ببينم.
 

عطش زائران
 
دلارام پور با بیان این که هر یک از زائران مشغولی عبادتی بودند، یکی زیارتنامه می‌خواند و دیگری با نوحه علی‌اکبر(ع) اشک می‌ریخت، اضافه کرد: در همین حال که من هم در کنار دختر 2 ساله ام مشغول دعا و مناجات بودم، صدای مهيب انفجار به گوش رسيد، سراسيمه به سمت ضريح رفتم اما همسر و پسرم را ندیدم، دود و گرد و غبار ناشی از انفجار بمب، فضا را پر كرده بود، بسیاری از مردم با موهای سوخته و تن مجروح با عجله به صحن می آمدند، آنقدر عطششان زيا بود که مدام طلب آب می کردند.
 
وی با بیان این که شور و التهاب عجیب همه را فراگرفته و زائران را مبهوت و متأثر ساخته بود، گفت: همچنان سراسیمه به این طرف و آن طرف می رفتم تا این که مادر زخمی ام را دیدم، وی به كمك نيروهای امدادی به بيمارستان منتقل شد اما هنوز خبری از علی اکبر و دانیال نداشتم، حتی از مسافرخانه نیز آدرسی در دستم نبود و فقط نامش در خاطرم مانده بود.
 
همسر علی اکبر دلارام پور، با اشاره به دیوارهای خونین حرم رضوی ادامه داد: در حالی که همچنان دنبال فرزند و همسرم بود، شايعه شد که ممكن است تا لحظات ديگر بمب ديگری منفجر شود، مردم با سرعت به سمت خيابان ها و كوچه ها می رفتند، من هم با در آغوش گرفتن دخترم به سمت خيابان رفتم و به كمك عابری توانستم خود را به مسافرخانه برسانم.

 

 
تنها و سراسیمه
 
وی اذعان کرد: تنها بودم و نمی دانستم باید چه کنم تا این که با برادر علي اكبر، تماس گرفتم و از او خواستم برای كمك بيايد. یک روز گذشت و بعد از پيگيری مطلع شديم همسرم و دانيال 9 ماهه ام در جمع مجروحان نيستند بلكه شهيد شده اند، مادرم هم جانباز شد، همسر و فرزند شهيدم بعد از تشييع در مشهد و تهران به زادگاه شان زابل منتقل و خاك سپاری شدند.
 
دلارام پور با اشاره به آرزوی شهادت علی اکبر بیان کرد: شهادت سعادتی است که نصیب دو نفر از عزیزانم شد، آن ها رفتند و من با دخترم به عنوان تنها یادگار پدرش زیر سایه امام زمان (عج) به زندگی ام ادامه دادم، دخترم معلم است و ازدواج کرده و اکنون تنها زندگی می کنم.
 
وی افزود: مادرم هم که در آن حادثه جانباز شده بود، 6 ماه قبل بر اثر بیماری رفت و مرا با دنیایی از غم تنها گذاشت و دخترم تنها پناه زندگی ام است، اما هیچ گاه فراموش نمی کنم که امام رضا (ع) دانيالم را شفا داد و بعد به شهادت رسيد.
 
انتهای پیام/