لایه های پنهان کرونا زیر پوست شهراز جمع آوری کارتن تا بافت جارو محلی

به گزارش عصرهامون؛ به نقل از اوشیدا؛ یکی از مهمترین عواملی که باعث گسترش وضعیت بد اقتصادی در شمال سیستان و بلوچستان شده انسداد مرز و همچنین خشکسالی بیش از دو دهه ای این منطقه است.

سال هاست که زندگی خانواده های سیستانی دیگر رنگ و بوی گذشته را ندارد، آنها برای امرار معاش مجبورند یا کارگری کنند و یا به مشاغل کوتاه مدت روی بیاورند.

اشتغالزایی در سیستان و بلوچستان هر چند که بر روی کاغذ آمار مطلوبی دارد اما واقعیت گویای چیز دیگری است.

با وجود آمار اشتغالزایی در سیستان اتفاقی خاصی رخ نداده است

حتی حجت الاسلام مجتبی عزیزی امام جمعه شهرستان زابل به تازگی از آمار بالای بیکاری در این شهر گلایه کرده و گفت: عده زیادی از مسئولان این روزها ادعا می کنند که شغل های بسیاری ایجاد کرده اند ، برخی سال هاست که شغل ایجاد می‌کنند در حالی که به ‌نظر می آید اوضاع طی سالیان تغییری نکرده است ، باید پرسید با این مقدار زیاد شغل ایجاد شده ،چه شده که اتفاق خاصی نیفتاده است.

وی ادامه داد: برخی آمارها انگار فقط روی کاغذ و سر زبان هاست،به نظر می رسد یا اساسا شغلی ایجاد نشده و یا اینکه پایدار نبوده است، این ها آسیب است که باید بررسی و علاج شود.

جمع آوری کارتن برای امرار معاش

ناصر یکی از شهروندان ساکن شهرستان زابل است که سال هاست محافظت یک پاساژ را در این شهر به عهده دارد، او برای امرار معاش خانواده خود فقط از حقوق ۳۰۰ هزار تومانی خود استفاده می کند.

یارانه هم دیگر منبع درآمد این خانواده چهار نفره محسوب می شود که مستقیم بر روی کرایه خانه می رود حتی ناصر باید مبلغی را هم از حقوق بر روی آن بگذارد تا کرایه تکمیل شود.

وی در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: بیشتر از ۱۷ روز است که به دلیل محدودیت های کرونایی بازار زابل تعطیل شده و من برای اینکه بتوانم خرجی خانواده را دربیاورم شب ها با پوشاندن صورت اقدام به جمع آوری کارتن و پلاستیک می کنم.

وی ادامه داد: فروش این کارتن ها هر چند مبلغ ناچیزی را عایدمان می کند اما مخارج روزانه را می توانیم از این راه به دست بیارویم.

ناصر بیان کرد: سعی کرده ایم در جامعه شرافتمندانه زندگی کنیم و هیچگاه زیر بار قسط و نسیه نرفته ام، هر شغلی باشد برای ادامه زندگی روزانه قبول می کنم.

این شهروند سیستانی بیان کرد: در تعطیلات کرونایی حقوق من هم قطع شده بود هر چند که دریافت این مقدار از پول هم کفایت زندگی چهار نفر را نمی دهد اما از بیکاری بهتر است.

بافت جارو سیستانی به کمک پسر خردسال

در زهک اما یه مادر و پسر برای امرار معاش اقدام به بافتن جاروهای محلی می کنند.

این مادر سیستانی به خبرنگار ما گفت: هر جارو را به قیمت ۱۰ هزار تومان می فروشم اما این مبلغ را هم برخی از افراد حاضر نیستند بخرند و بیشتر بر روی دستمان می ماند.

وی ادامه داد: از آنجایی که منبع درآمد دیگری ندارم و سرپرست خانواده نیز خودم هستم مجبورم تا مبلغ پایین تر به مغازه دارها بفروشم تا آنها این وسط سود بیشتری ببرند.
وی افزود: تمام زحمت بافت جارو سیستانی با ما است به کمک پسرم آنها را درست می کنم اما سودش را دیگران می برند.

خیرین بجای کمک های موقتی شغل ایجاد کنند

رامین ریگی یکی از خیرین منطقه سیستان در این خصوص به خبرنگار ما گفت: سال هاست که خیرین بسیاری نظرشان به سوی سیستان و بلوچستان جلب شده است و کمک ها مردمی خوبی نیز به خانواده های سیستانی می شود.

وی افزود: اما این کمک ها موقتی هستند و باید برای خانواده های سیستانی شغل ایجاد شود.

ریگی بیان کرد: مثلا برای این خانواده که اقدام به بافتن جارو می کنند تصمیم گرفته ایم که در کنار فعالیت آنها فروش جارو ها را بر عهده بگیریم تا در این راه ضرر نکنند.

وی تصریح کرد: اگر خانواده های نیازمند سیستانی را بتوانیم به سوی مشاغل روستایی سوق دهیم قطعا تاثیر بلند مدتی در معیشت آنها خواهد گذاشت.

انتهای پیام/ https://www.asrehamoon.ir/vdcgtx9qzak9wy4.rpra.html

لایه های پنهان کرونا زیر پوست شهر/از جمع آوری کارتن تا بافت جارو محلی