بیش از ۱۰ سال است که دریاچه هامون تبدیل به بیابانی خاکی شده است. معضل ریزگردهای منطقه زندگی عادی مردم را دچار مشکل کرده است.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۸ مهر ۱۳۹۲ ساعت ۱۱:۳۵
قصد اتهام وارد کردن به مسئولین محترم در طی چند دولت گذشته و حال را نداریم ولی یک سوال جدی باید پرسیده شود و آن اینکه آیا تاکنون نام دریاچه هامون را شنیده اند؟ اطلاع دارند چند سال از خشک شدن کامل این دریاچه می گذرد؟ رسیدگی به معضلات زیست محیطی و رفع مشکلات باید با نگاه ملی و بدور از هرگونه وابستگی قومی و قبیله ای باشد. اگر قرار است دستگاههای مختلف نگاه ملی داشته باشند، می بایست اشراف کامل به همه نقاط کشور را داشته و با در نظر گرفتن اولویت ها و شرایط هر منطقه به دنبال رفع معضلات باشند، اما آنچه در حال حاضر دیده می شود اینکه مناطقی همچون سیستان و بلوچستان از چشم مسئولین غافل مانده بطوری که سالهاست مشکلات زیست محیطی آرامش و رفاه مردم را به خطر انداخته است و کسی نیز پیگیر این مشکلات نیست. نه از کمیسیون های مجلس خبریست، نه از جلسات اضطراری دولت و نه از دلسوزی مسئولین استان.
کافیست سفری یک روزه به استان داشته باشند تا گوشه ای از مشکلات به وجود آمده را مشاهده کنند. بیش از ۱۰ سال است که دریاچه هامون تبدیل به بیابانی خاکی شده است. معضل ریزگردهای منطقه زندگی عادی مردم را دچار مشکل کرده است. جالب آنکه هر سال استانهای غربی کشور دچار معضل ریزگردها می شوند تا جایی که حتی این مسئله از زبان خبرنگاران آمریکایی در سفر اخیر دکتر روحانی از ایشان پرسیده شد. رسانه ها چنان به این مسئله می پردازند که گویی دیگر مناطق کشور از این قصه مستثنی هستند. ادارات تعطیل می شود و مدارس چند روزی غیر فعال می شود . در حالی که استان سیستان و بلوچستان و خصوصا منطقه شمال استان چندین و چند روز در هر سال را با این معضل درگیر است . نه مدرسه ای تعطیل می شود، نه اداره ای غیر فعال می شود و نه داد مسئولی در می آید.
گاهی اوقات فکر می کنم نکند این استان، فراموش شده است در اذهان مبارک مسئولین کشور.
خبر خالی از سکنه شدن حدود ۶۰ روستای زابل خود به تنهایی می تواند تن مسئولین استان و کشور را بلرزاند ولی ظاهرا پوست آقایان کلفت تر از آن است که با این طوفان های خبری، لرزه ای بر اندامشان بیافکند. موج مهاجرت از منطقه سیستان به شهرهای شمالی کشور از دیگر حوادث تلخیست که کسی به آن توجه نمی کند. همین چند روز قبل بود که خبرنگار مطالبه گر به روستاهای مرزی زابل سفری داشت. فقر و تنگ دستی بیداد می کرد و مردم منطقه با صبر در مقابل خشکسالی ایستادگی می کنند.
یکی از اهالی روستای بارانی می گوید: تنها دغدغه خشکسالیست. به خدا اگر مسئولین آب روستای ما را تامین کنند و یا دریاچه هامون به حالت گذشته خود برگردند کسی از اهالی منطقه را ترک نمی کند اما چه کنیم که کسی به فکر ما نیست و مشکلات معیشتی گریبان ما را گرفته است.
دیگری می گوید: ما تنها ایام انتخابات مجلس و گاها ریاست جمهوری عده ای از مسئولین و نمایندگان را می بینیم که به روستای ما می آیند و وعده هایی می دهند اما پس از انتخابات دیگر خبری از آنان نیست!
ای کاش کسی به فکر هامون هم می بود. ای کاش کسی سیستان را دریابد و ای کاش جلسه ای هم برای رفع خشکسالی منطقه، ریزگرد های استان، بی آبی و مهاجرت مردم منطقه تشکیل می شد. ای کاش رسانه ملی فقط یک خبر و تنها یک خبر در این خصوص کار کند تا دل مردم استان کمی خوش شود….
انتهای پیام/۹۰۳۱ https://www.asrehamoon.ir/vdca0iny.49nuu15kk4.html
asrehamoon.ir/vdca0iny.49nuu15kk4.html
منبع : مطالبه گر
امين
واقعا درسته.سالهاست هامون خشك شده ولي بخاطر اعتراض نكردن نمايندگان استان كسي در كشور به فكر نيفتاده
حامد جهان تیغ
«گاهی اوقات فکر می کنم نکند این استان، فراموش شده است در اذهان مبارک مسئولین کشور.»
بنده نیز گاهی اوقات فکر میکنم مگر می شود این استان با این وسعت فراموش شود ؟! امکان ندارد . شاید تعمدی در به عقب نگاه داشتن این استان است .
بنده نیز گاهی اوقات فکر میکنم مگر می شود این استان با این وسعت فراموش شود ؟! امکان ندارد . شاید تعمدی در به عقب نگاه داشتن این استان است .
جهانتيغي - بهنام
خدا به دكتر سيد باقر حسيني خير بدهد كه تلاش هاي گسترده اي در اين زمينه انجام مي دهد اميدوارم كه به حق جدش هر چه سريعتر زندگي به اين منطقه بازگردد
