گوش های ناشنوا برای فریاد تشنگی در جوار دریای عمان/ سهم ساحل نشینان، یک اقیانوس بی آبی است

به گزارش عصرهامون، در همسایگی دریا زندگی می کنند، همان جایی که تا چشم کار می‌کند آب است، با صدای امواج می‌خوابند و بیدار می‌شوند، آب دارند آن هم به وسعت یک دریا، اما امکاناتی ندارند برای تصفیه آن.

محرومند از نعمتی که سالیان سال با آن عجین هستند، اما نمی توانند حتی اندکی استفاده کنند، آری روستاییان جنوب سیستان و بلوچستان درست بیخ گوش دریا تشنه لب هستند.

سال‌هاست بی‌آبی را با گوشت، پوست و استخوان لمس کردند و آنقدر تلخی بی بهره بودن از این حداقل نیاز را چشیده اند که به آن عادت کردند.

نداشتن آنچه دیگران دارند، در انتظار ماندن برای رسیدن تانکرهای آبرسانی سقایی در تابستان و زمستان عادت های تلخی است که دیگر امیدی هم برای علاج آنها ندارند.

بی آبی در مجاورت دریا

یکی از روستانشینان کنارک در این خصوص به خبرنگار ما گفت: وضعیت آب آشامیدنی روستاهای جنوب سیستان و بلوچستان مناسب نیست و سال هاست که با این موضوع دست و پنجه نرم می‌کنیم، اگر چه در حاشیه دریا ساکن هستیم اما بی آبی معضل همیشگی ماست.

بخشی افزود: بی‌آبی دغدغه قدیمی روستاهای حاشیه دریا است که تابستان ها با وجود گرمای هوا این بحران جدی تر می شود.

وی اضافه کرد: برای تامین آب شرب مورد نیاز خود باید هزینه پرداخت کنیم و حتی آب مصرفی غیرقابل شرب هم نداریم که آن را هم جداگانه می خریم.

به گفته این روستانشین پرداخت هزینه‌های سنگین تامین آب برای روستاییانی که معیشت مشکلات معیشتی و اقتصادی زیادی دارند بسیار سرسام آور و سنگین است.

سهم ناچیز و هزینه های زیاد برای تامین آب

یکی دیگر از روستاییان دشتیاری در این خصوص به خبرنگار ما گفت: آبرسانی بسیاری از روستاها به صورت سقایی انجام می شود، تانکرهای آبرسانی در ماه یک یا دو بار می‌آیند و برای هر نفر ۱۰ تا ۱۵ لیتر آب توزیع می‌شود.

صلاح زهی اظهار کرد: با توجه به اینکه این میزان آب کفایت نمی کند مردم مجبور می شوند آب بخرند که هزینه‌های زیادی را به آنها تحمیل می‌کند.

وی تصریح کرد: روستاییان جنوب سیستان و بلوچستان اگرچه در حاشیه دریا هستند و باید از این نعمت سیراب باشند، اما لب تشنه بوده و حتی برای آب شور هم دچار مضیقه می‌شوند و نمی‌توانند کشاورزی و دامداری داشته باشند.

نیاز به حجم بالایی از توسعه و تاسیسات آبی

علیرضا قاسمی مدیر عامل آبفای سیستان و بلوچستان در این خصوص گفت: در جنوب استان که آب مورد نیاز از منابع زیرزمینی تامین می‌شود ارتباط مستقیمی با وضعیت نزولات جوی دارد که امسال سطح بارندگی در این مناطق نسبت به سال های گذشته که گرفتار خشکسالی شدید بودیم بهتر شده است.

وی ادامه داد: در مرکز و جنوب استان پراکندگی جمعیتی و روستا داریم، به‌گونه‌ای که فاصله برخی روستاها حدود ۲۵ کیلومتر است و نیازمند حجم بالایی از توسعه و تاسیسات آبی هستند.

به گفته این مقام مسئول این طرح‌ها در قالب مجتمع‌های آبرسانی به ۵۰۰ روستا با5 هزار و سی و شش میلیارد ریال اعتبار در دست اجراست که تاکنون ۲ هزار و صد و سی و دو میلیارد ریال تخصیص پیدا کرده است. 
 

 
اولویت بهره مندی از طرح انتقال آب دریای عمان با روستاهای استان باشد

معین الدین سعیدی، نماینده مردم چابهار، نیکشهر، کنارک و قصرقند در مجلس شورای اسلامی در این خصوص به خبرنگار ما گفت: موضوع انتقال آب دریای عمان و سیستان و بلوچستان به خراسان ها طرح بزرگی است و برای جبران بی‌آبی چاره‌ای جز استفاده از ظرفیت آب شیرین کن ها نداریم.

وی بیان کرد: اما باید توجه داشت که همه روستاهای ساحلی حوزه چابهار، کنارک و دشتیاری آب ندارند و فریاد تشنگی این مردم شنیده نمی شود.

این نماینده تصریح کرد: با انتقال آب از دریای عمان به خراسان ها مخالفتی ندارم و معتقدم باید از این ظرفیت استفاده شود، اما انجام این طرح به گونه‌ای باشد که در ابتدا مردمان نوار ساحلی سیستان و بلوچستان از آب شیرین بهره‌مند شوند.

وی ادامه داد: نباید صبر کرد طرح انتقال آب دریای عمان به خراسان ها به اتمام برسد، سپس قابلیت استفاده داشته باشد، بلکه بایستی به موازات پیشرفت پروژه، به شهرستان های مجاور و سپس استان های همسایه آبرسانی شود.

سعیدی اظهار کرد: بهره مندی و دسترسی مردم حوزه چابهار، کنارک، نیکشهر و قصرقند از آب سالم و بهداشتی خواسته بدون تغییر ماست.

انتهای پیام/