پروژه ی جدید مشاور فرهنگی رئیس جمهور/ جلال و جمال نظام!

«وقتی به دو دوره اخیر مذاکرات هسته‌ای فکر می‌کنید می توانید دوره جلیلی و ظریف را دو دوره مجزا یا دو دوره متصل تلقی کنید.

 وی در ادامه تصریح می‌کند: من تصور می‌کنم این دو دوره را باید در اتصال با هم تحلیل کرد، به قول یک مذاکره‌کننده آمریکایی: در دوره جلیلی که برای ایران بسیار با اهمیت بود، ایران به آمریکا نشان داد که حقوق هسته‌ای خود را تسلیم نمی‌کند، به علاوه در طول همین دوره بود که سرمایه‌هایی شکل گرفت که ظریف آن را بر روی میز مذاکره مستقر کرد تا بتواند به توافقی برسد که حقوق هسته‌ای ایران را به رسمیت بشناسند.

 آشنا در پایان تأکید می‌کند در یک نظرگاه راهبردی جلیلی مظهر جلال نظام و ظریف مظهر جمال نظام بوده است.»

این صحبت های آشنا البته در نگاه اول شاید صحبت های جالبی به نظر برسد و احتمالا خیلی ها نیز از این صحبت استقبال کنند. اما سوال مهم این است که چرا این شبیه سازی از جلال و جمال نظام امروز انجام می شود؟ به عبارتی آیا جلیلی همان کسی نیست که هموراه توسط جریان های نزدیک به دولت به بیانیه خوانی در مذاکذات محکوم می شد؟! آیا این جلیلی همان کسی نیست که دولت با قرار گرفتن در مقابل گفتمانی که او پرچم دارش بود و با جو سازی رسانه ای توانست رای خاکستری مردم را به خود نزدیک کند؟

اما چه می شود که حسام الدین آشنا پس از این همه اتفاقات جالب توجه به یکباره در صفحه ی فیس بوک خود صحبت از جلال جلیلی و جمال ظریف می کند؟

به نظر می رسد این صحبت آشنا نشان از پروژه ی جدید خطی خاص باشد که تصمیم دارند زمین بازی انتقادات به توافق را عوض کنند. به عبارتی مسئولین محترمی که برای رسیدن به این متن حتی الامکان تلاش بی وقفه شان را انجام دادند و برای جمهوری اسلامی مایه گداشتند هنوز نتوانسته اند به سوالات و نقد های داخلی نسبت به برجام پاسخ های قانع کننده بدهند. زمانی که عراقچی و ظریف و دیگر دوستان مذاکره کننده نمی توانند با اطمینان نمایندگان و منتقدان را راضی کنند؛ زمانی که عراقچی در گفتگوی ویزه خبری می گوید اگر یک کشور اصرار داشته باشد می تواند تحریم ها را برگرداند اما هزینه ی سیاسی برای آنها دارد؛ و موارد مشابه بسیاری از این دست بدون جواب قانع کننده روی زمین می ماند. و در زمانی که دولت حتی حاضر نیست توافق را مجلس به ریاست علی لاریجانی-!- بررسی کند. تنها تحلیلی که به ذهن نزدیک می شود این است که دولت در توجیه کردن منتقدان دست پری ندارد. اینجاست که به جای اینکه سعی در اثبات خوبی توافق داشته باشد در یک جریان رسانه ای می تواند دو سال اخیر را به نوعی ادامه ی ده سال قبل از آن بداند و ظریف را به چهره ی پاک سیاست خارجه یعنی جلیلی پیوند بزند. تا از این حهت فضای تبلیغاتی افکار عمومی را به سمت خود متمایل کند.

این شیوه ی تبلیغاتی که از آن با نام شهادت دادن یا تصدیق نیز یاد می شود ذهن مخاطب را به این سمت می برد تا رفتار های یک نفر را در کنار رفتار یک شخصیت مقبول تفسیر کند.

اما اینکه چرا حسام الدین آشنا امروز به این فکر می افتد تا از این شیوه استفاده کند می تواند پاسخی معمول داشته باشد و آن این است که جریانی در دولت سعی دارد زمین بازی را از نقد و بحث منطقی به مباحث احساسی و تبلیغاتی شدید متمایل کند. چیزی از همین اظهار نظر فیس بوکی ساده آشنا نیز نمایان است. اما نکته ی مهم در این روند این است که خطرناکی این روند از آن جهت که سعی در ساکت کردن رسانه ای منتقدان دارد به حدی بالاست که بایستی هر چه سریعتر این جریان از این روند دست بکشد. چرا که قطع کردن صدای منتقدان می تواند در این برهه ی حساس بزرگترین صدمات را به جمهوری اسلامی وارد کند.