اسماعیل‌های عرصه فرهنگ به قربانگاه می‌روند!

به گزارش سرویس اجتماعی عصر هامون، تصاویر منتشر شده از صحنه های تئاتر مختلط با رقص زنان و دختران با آرایش های غلیظ و هفتاد رنگ در خبرگزاری های دولتی و حمایت وزیر فرهنگ! و ارشاد اسلامی! از این نمایش ها افکار عمومی را در پیچ و تاب دوگانگی گفتار و کردار رها کرده و از فضای اعتماد به مسئولین به دور ساخته است.
به یاد می آوریم سخن پیر سفرکرده جماران حضرت امام خمینی(ره) را که فرمود: ما با سینما مخالف نیستیم لکن با فحشا مخالفیم.
امروز و در عرصه فضای فرهنگی کشور که با پوشیدن لباس های نامتعارف توسط عده ای از دختران و پسران مواجه شده ایم اوج کم کاری فرهنگی در جامعه و اوج کم فروشی در ترویج فرهنگ اسلامی را شاهد هستیم.
همه این مسائل را می توان در بستر همین نمایش ها و فضاهای مختلط تئاتری جستجو کرد و می توان به قوت گفت که تاثیر آنچه تئاتر نام گذاشته اند بدون اینکه کسی متوجه باشد تئاتر به تنهایی یک نمایش نیست بلکه یک رسانه تاثیرگذار فرهنگی است کمتر از ماهواره ها و فیلم های هالیوودی نیست.
نسل جوان جامعه ایرانی پس از انقلاب اسلامی با تحرکات و جریان های متفاوت فرهنگی و ضد فرهنگی مواجه بوده و هست. اما آنچه می تواند کمک بسیار مفیدی به نسل جوان به حساب بیاید را می توان نظارت مستمر و صحیح مسئولین فرهنگی کشور بر بستر های مختلف تولید محتوا و ارائه کار های فرهنگی دانست چرا که اگر نبود ضرورت این نظارت ها هیچ گاه نیاز به تشکیل وزارتخانه برای این امر نبود.
نسل جوان ایرانی که همواره به دنبال دستیابی به فرهنگ ناب ایرانی اسلامی بوده و هست امروز به واسطه بی کفایتی ناظران فرهنگی و اجتماعی بر تولیدات محتوایی و نیز عدم نظارت صحیح بر محتوای ارائه شونده در تئاترهای سطح کشور خود را در میان منجلاب ناتوی فرهنگی غرق می یابند و تنها استدلال آنها این است که اگر این محتوا بد بود مسئولین اجازه اکران آن را نمی دادند و این استدلال ابتدای راه منتهی شونده به قربانگاه است.
قربانگاه فرهنگی ما تنها اسماعیل ها را هدف قرار داده است و البته همان اسماعیل هایی که اگر به فرهنگ ایرانی اسلامی صحیح، دست پیدا نکنند در آینده پدران و مادران عده دیگری از اسماعیل های آماده به ذبح خواهند شد.
فرهنگ امروز جامعه ایران و آنچه که ما در عرصه فرهنگ شاهد آن هستیم در میانه پروپاگاندا و امپریالیسم رسانه ای دنیای کفر تشنه دریافت محتوای ناب ایرانی اسلامی و در انتظار عمل مسئولین به وظایف شان در این عرصه است.
امروز جوانهای ایرانی اسماعیل وار به قربانگاه فرهنگ می روند اما آیا ابراهیم دیگری هم هست تا فرصت خدا را غنیمت بشمارد و به داد فرهنگ به ابتذال کشیده شده امروز جامعه ایرانی اسلامی برسد؟
جوانان فعال در عرصه فرهنگ اسلامی ایرانی امروزه تنها دغدغه اندیشه و طرح ریزی برای نیل به اهداف بلند نظام جمهوری اسلامی ایران را ندارند بلکه هنوز هم درگیر کسب ابزار و نیازمندی های اجرای طرح های خود هستند و این تکاپوی پایان ناپذیر همچنان باری است گران بر دوش فعالان فرهنگی که هنوز نتوانسته اند آنچه ابزار و نیازمندی های اولیه یک کار فرهنگی در ابعاد مادیات است را بدست آورند.
در چنین زمانه ای اسب سیاه برهنگی فرهنگی در تالار های نمایش و در برخی سینما ها و فیلم های سینمایی یکه تازی خود را با فراوانی ابزار و نیازمندی های مادی ادامه می دهند و مسئولین امر نیز در سایه و در سکوتی محض از کنار همه این مسائل می گذرند و به ساحل امن و آزام میز و مقام می اندیشند.
و در چنین زمانه ای اسماعیل های عرصه فرهنگ به قربانگاه می روند تا با نثار جان و مال خود هزینه کنند برای آنچه او را اعتقاد به اسلام می نامند.
* طاها توحیدیان https://www.asrehamoon.ir/vdcfv1dt.w6d1eagiiw.html